Przez brudną szybę metalowej tuby, sunącej nabrzeżem w kierunku Wexford, wypatrzyłem ten mały kuter rybacki. Zdawał się tkwić między niebem a morzem, niczym przecinek, rozdzielający dwie części tego samego zdania. Zdania, za którym kryje się wielka, morska przygoda. Nagle zamarzyło mi się wypłynąć poza horyzont. Poczuć się jak szpilka, wokół której kręci się globus, a siła odśrodkowa odrzuciła wszystko i wszystkich poza zasięg wzroku. No, może poza załogą statku, ktoś jednak musiał by sprowadzić mnie z powrotem na ziemię.
Zaczynam rozglądać się za papugą.